Delicaat, mistig en introvert, het zijn drie sleutelbegrippen die we graag ophangen om de muzikale output van Charles Atlas te omschrijven. Je hoort er zowel de zachte elektronica van Morrmusic als het intimistische gitaarspel van Constellation in doorklinken. Gitarist Charles Wyatt richtte, na een verleden in Amerikaanse en Britse bands, de groep op en – belangrijk – vond er de noodzakelijke rust. Voor hun vierde plaat laten ze een schare muzikanten hun vorige plaat remixen. Je kunt het moeilijk als een heldendaad omschrijven, maar het idee levert wel een paar erg fijne nummers op. Mooi om te zien hoe een natuurtalent als Isan het nummer ‘Elysium’ adopteert zonder de natuurlijke vaders te verloochen. Ook Casio Vs Japan, in een vroeger verleden een groepslid van Charles Atlas, slaagt in zijn opzet om ‘The Deadest Bar’ tot de essentie te herleiden. Geen sinecure, vooral niet omdat hij het originele nummer van twaalf minuten naar amper vijf minuten weet te brengen. Opmerkelijk is dat alle producers, we warmden ons ook aan Nudge, Stendec en Pram, vrij dicht bij de originele nummers blijven, daarvoor liggen de muzikanten te dicht bij de klankwereld van de groep en zijn de nummers op zich te sterk. De eindbalans is positief, een waardevolle verzamelaar die de brug tussen ragfijne elektronica en dromerige gitaarsongs moeiteloos slaat. (www.audraglint.com)

(pds)